Jullie razende reporter bericht :
Bon Giorno vanuit het pittoreske Bardonecchia. Na een rit van ongeveer 14 uur ben ik heelhuids in Italië aangekomen. De rit verliep eigenlijk heel voorspoedig, in Belgie een beetje file en een golf regen, maar voor de rest geen problemen gehad. Het grootste probleem was misschien wel mijn begeleiders die de bijna hele weg het hele repertoire van Bob en Annie de Rooij de revue lieten passeren. Tranen met tuiten gelachen, maar ik heb het overleefd.
Bij aankomst in Bardonecchia werden wij met open armen ontvangen door een aantal leden van Nootdorp4life, die inmiddels al vanuit Nootdorp/ Pijnacker waren ingevlogen . Wij dachten dat zij blij waren om ons te zien.
Achteraf bleek dat ze vooral blij waren, dat het materiaal (lees de kostbare) fietsen gearriveerd. Want stel je voor 🙈.
Ter plaatse werd ik ook even geconfronteeerd met de ellende van de plaatselijk bevolking die een aantal dagen geleden werden geconfronteerd met een modderoverstroming.
De gevolgen zijn nog duidelijk zichtbaar .
Maar daarvoor ben ik niet hier. Ik ben er om verslag te doen over de belevenissen van het team Nootdorp4life.
Je denkt als je de eerste dag aankomt er is nog niets te melden . Fout !!!
Als de familie van Leeuwen deel uitmaakt van het team is er altijd wel wat te melden .
Nadat een week voor vertrek Aad door een valpartij een wervel fractuur opliep en daardoor zijn droom in Nootdorp4life droom in duigen zag vallen, dacht zijn vrouw Yvonne gisteren solidair met haar man te zijn. Tijdens een onschuldige bergwandeling kreeg Yvonne in allebei haar bovenbenen dusdanig kramp, zo erg dat zij niet meer kon lopen.
Daar lig je dan, op een berg. Je bent niet meer te vervoeren en je kunt niet meer lopen. Da’s een dingetje !!
Uiteindelijk heeft de lokale bevolking assistentie verleend en is Yvonne met behulp van een scooter en een jeep bij het hotel afgeleverd.
De vraag is nu hoe het met haar benen is. Ze is vanochtend door een masseur onder handen genomen. Morgen weten we meer.
‘S avonds ging het hele team ontspannen dineren bij een afhaal pizzeria . Hoe verzin je het. Vergelijk het maar met 20 man uit eten bij Domino’s Pizza en dan Kippersluis bier laten bestellen (Dit om een sfeerbeeld te creëren 🤪) Jullie voelen hem al aankomen, tafels en stoelen werden aan elkaar geschoven.
Drank in 6 verschillende glazen, pizza’s net niet in dozen en ons geduld werd op de proef gesteld met de bediening. Uiteindelijk heeft iedereen gegeten .
Bij terugkeer in het hotel wachtte mij een nieuwe verrassing. Het hotel, een voormalig onderkomen van Olympische sporters in 2006, in Turijn is nu een verblijf voor allerlei groepen sporters, waaronder veel jeugd.
De receptie gaf mij de sleutel van een kamer waar 2 hele dure fietsen stonden en alle bedden al in gebruik waren. Hoedan, waar moet ik dan liggen ?
Bleek ik gewoon de sleutel van de verkeerde kamer te hebben gekregen.
Excuses en een nieuwe sleutel, dus uiteindelijk rond de klok van 23.00 kon ik mijn verblijf betreden. Dat was een feest.
Het voelde als een sauna, zonder airco .
Ik ben niet voor één gat te vangen, dus deuren open en frisse lucht .
Nee hè … kinderdisco onder mijn raam ! En een kolere herrie. Ik wil slapen.
Oordoppen in Arie kusje gegeven en toch maar gaan slapen.
Vanochtend verrassend fris om opgestaan om met begeleiders Arie, Claudio en Tuurke lekker te gaan ontbijten. In de ontbijtzaal paar croissantjes gepakt, kopje koffie en een lekker broodje. Net toen ik de eerste hap van mijn croissantje wilde nemen, werd ik door een mevrouw van de bediening in het Italiaans aangesproken. Aangezien ik geen vloeiend Italiaans spreek, verliep het gesprek moeizaam. Uiteindelijk bleek dat wij in de verkeerde ontbijtzaal zaten en moesten vertrekken. Overigens had ik nog geen slok koffie of een hap van mijn croissant kunnen nemen. Ik moest alles laten staan.
Maar niet getreurd we konden in de andere ontbijtzaal terecht .
Het was inmiddels 09.02 uur. Wij komen de zaal binnen lopen en kijken elkaar aan .
De plek waar het ontbijt hoorde te staan was leeg. Niets, nakko, nado. Het ontbijt was afgelopen. Arie werkte nog een snel droog broodje, wat hij van een tafel had gegraaid, met Nutella naar binnen, maar dat was het . Valse start zullen we maar zeggen. Reddende engel Yvonne wist nog paar kopjes koffie aan de bar te scoren.
Dat ik geen ontbijt kreeg maakte niemand wat uit. Het team wilde maar één ding : Fietsen. Rond 10.00 uur was het echt zover : De bus mocht open en de spullen uit bus. Stralende gezichten bij iedereen van het team want hun “kindjes” kwamen weer onder de dekens vandaan.
Ze konden eindelijk gaan fietsen.
Onder toezicht van de begeleiding werd de bus leeggehaald. Ongekend wat daar allemaal uitkwam, maar ze zullen het wel nodig hebben.
Vanmiddag gezellig met het team mee lunchen. Je merkt aan de persoonlijke gesprekken dat de spanning bij een ieder begint toe te nemen. En zo hoort het ook.
Het team is hier voor een doel ! Geld verzamelen voor het Daniël den Hoed fonds. Doneren kan nog steeds . Iedere cent is er één. Steun Nootdorp4life !!!!
De teller staat inmiddels op €156.000,00
Ik bericht jullie morgen weer
Groet
De razende reporter